Human being

Ξέρεις..

μπορεί να είμαι ταλαιπωρημένο άτομο

με μία μόνιμη θλίψη στο πρόσωπό μου

και μάλιστα πολλοί να μου λένε

ότι μ'αρέσει να είμαι μελαγχολικός

μα μπροστά στο:

-να χαμογελάω με κάτι ασήμαντο

-να παίζω με τις σκιές που κάνουν κάνουν τα χέρια μου στον ήλιο

-να κάνω τη βόλτα μου στη θάλασσα

-να ανεβαίνω σε δέντρα για να φωτογραφίσω λεμόνια

-να δίνω σημασία στο ποιο ασήμαντο πράγμα που άλλοι το προσπερνούν βιαστικοί

-να μη χάνομαι μέσα στη μαζοποίηση

-να είμαι ευγενικός με όλους

-να χάνομαι κοιτάζοντας από το παράθυρό μου το βραδινό ουρανό

-να παρατηρώ επίσης από το παράθυρό μου τους ανθρώπους που περνούν

-να σκορπίζω αγάπη σε όλους

-να βοηθώ αυτούς που έχουν ανάγκη

-να προσέχω τα βήματά μου για να μη χαλάσω τις φωλιές των μυρμηγκιών

-να ζωγραφίζω χαμόγελα σε όλους τους γκρίζους τοίχους της πόλης με το ξύλινο μολύβι μου

-να χαμογελώ και να λέω την πιο ζεστή καλημέρα ακόμα και σ'αυτόν που με αντιπαθεί

-να λέω καλημέρα στους άστεγους του δρόμου,να τους χαρίζω ένα χαμόγελο και μια κούπα τσάι αντί

να τους προσπερνώ ρίχνοντας βιαστικά ένα κέρμα μπροστά τους

-να λιάζομαι ώρες ατέλειωτες στα βράχια,προσπαθώντας να σκιτσάρω

-να χαμογελάω κάτω από τη βροχή

-να βουτάω τα χέρια μου στις δακτυλομπογιές και να νιώθω ευτυχία

-να πιστεύω ότι το αστέρι που κοιτώ το βράδυ,το κοιτάει ένας ακόμη την ίδια στιγμή

-να πλάθω με το μυαλό μου όμορφες στιγμές ή και να αναπολώ ακόμα καλύτερες

-να χάνομαι σε όμορφες μελωδίες

-να περπατώ κοιτώντας γύρω μου κι όχι κάτω

-να ξεχνιέμαι με τις ώρες στα βιβλιοπωλεία

εεε ναι όλα αυτά δεν θα τα άλλαζα με καμία άριστη γνώση του συντακτικού και της γραμματικής,

των λατινικών και της ιστορίας

γιατί όπως και να το κάνουμε..

όσο "ψηλά" μπορεί να σε φτάσει η γραμματική και το συντακτικό,η ιστορία και τα λατινικά

δε σε κάνει άνθρωπο

κι όσο σημαντικό είναι να φτάσουμε "ψηλά"

άλλο τόσο-και περισσότερο- είναι να παραμείνουμε άνθρωποι.

Πάντα θα μείνω μέτριος στη γραμματική και το συντακτικό

δεν θα είμαι "ψαγμένος" και άριστος μαθητής

απλά αρκετά καλός...
Και αν θελήσω ποτέ να αριστεύσω
θα το κάνω για μένα.
{νομίζω μου αξίζει να κάνω κάτι και για μένα}

αλλά πάντα θα μένω άνθρωπος

και θα ζωγραφίζω χαμόγελα στους τοίχους.