Πεταμένα νομίσματα σ' ενα άχρηστο φύλλο πορείας

κάτω από το παράθυρο μου
ανάμεσα στα πόδια μου
μπλέκονται
φωτογραφίες γάμων- ξένων
πόζες έρωτα
και πίσω θάλασσα
στα μάτια σου,  εξωτική -σαν από άλλη διάσταση
στα δικά μου , φόντο που προσπερνάω - από άλλη μία παράσταση

εδώ
παντρεύονται οι χρονιές
χάνουν μια ανεξαρτησία
μπροστά σε μια θρησκεία
ξεφτισμένη

λευκές σελίδες με πέπλα πατάνε πάνω στις παλιές
τις μαυρισμένες με σμόκιν καπνό ηλεκτρονικών τσιγάρων
για να νομίσουν ότι έχουν το πάνω χέρι
-το χέρι που θα ξεγράψει-
για να νομίσουν ότι όλα θα γράφονται τη στιγμή που γίνονται

νομίσματα που θα ξοδευτούν μέσα στο πρώτο μήνα του μέλιτος
μετά θα ξεχαστούν
όχι μόνο οι υποσχέσεις
αλλά και η όρεξη να υποσχεθείς

μάτια που λάμπουν
φώτα πορείας
σε ένα σκοτάδι που σβήνει
μετά από τρία καμπανάκια προειδοποίησης
ό,τι ακολουθήσει δεν είναι αληθινό

κραυγές ψαλμών των πιστών
εκκλήσεις βοήθειας κουρασμένης
εντολές πειθαρχίας απόλυτης
μουσικές χορού εξοντωτικού
καθρεφτίζονται όλες
σε ένα νερό που λιμνάζει

βόλτες που με περικυκλώνουν

αγαπάω τα συμπτώματα και τις συμπτώσεις
μου θυμίζουν ότι μπορώ να φοβάμαι ακόμα
κι ας ξεφυλλίζω συχνά μικρές αγγελίας απάθειας

η ακράτεια ελπίδων θεραπεύεται στους νέους
γιατί έχουν χρόνια
στους γέρους κιτρινίζει και βρωμάει απειρία
σταγόνες χαμένων ευκαιριών ρυτιδώνουν τη λίμνη

με τις πρώτες ρυτίδες
στο φευγαλέο καθρέφτισμα
φεύγω
έχω πολλά να προλάβω - όσο κρατάει το κόκκινο στα χείλη μου