Με τι αρέσκεσαι;

θα συνδυάσω τις ιστορίες μου
να πλάσω μια νέα καλύτερη


δε μου αρκούν τα πρέπει
τα χρειάζομαι και τα φοβάμαι
δε με νοιάζει αν τρως μακαρόνια ή σκατά
για μεσημέρι

δεν αντέχω να σε βλέπω να λιώνεις ανάμεσα
στα πόδια του κόσμου

θέλω να βάλω και λίγο απ' το ποθώ
απ' το ξεχνάω κι απ' το μπορώ
με νοιάζει να μου λες για τον άνθρωπο που
έπεσε απ' τον 8ο και λίγο πριν διαλυθεί,
πέταξε
αντέχω ακόμη να βλέπω τις ουλές σου κάτω από τα
χριστουγεννιάτικα φωτάκια


ΔΕ ΣΟΥ ΑΡΚΟΥΝ ΑΥΤΑ;


ωραία, γιατί δεν έφτασα ούτε στη μέση


τα πρωινά για να ξυπνήσω
μου λέω ψέμματα
πως θα βγω έξω σε άλλο κόσμο
πως η ουτοπία μας θα ΄ναι πια ιστορία
θα ΄χουμε φτιάξει, λέει, πραγματικότητα καλύτερη κι απ' αυτή
θα 'χω ξεφορτωθεί όλα τα βάρη απ' το σώμα μου
και θα περπατάω λίγο πιο πάνω από το έδαφος


τα βράδια στα μπαρ χορεύω κοιτάζοντας μόνο κάτω
μήπως βρω σκουλήκι
με περισσότερη αξιοπρέπεια απ' τους θαμώνες
κι ύστερα για να κοιμηθώ
γαμιέμαι με τον εαυτό μου
και προσποιούμαι πως υπάρχει
κάποιος άλλος στο κρεβάτι
υπάρχει κι ένα φάντασμα βέβαια
-μέσα μου-
τόσοι και τόσοι μπήκαν
μήπως δε θα ΄βρισκε ανοιχτά;


η υπόλοιπη μέρα περνάει ωραία
κι οι εποχές περνάνε από πάνω μου
οι γιορτές με βρίσκουν πιο γιορτινό απ' όσο πρέπει
σαν τρανταχτό γέλιο που βγαίνει από πεθαμένο σώμα


τι χειρότερο από το να ζεις μόνο τις Κυριακές;
το να μη ζεις καθόλου, δεν περιλαμβάνει καμία συνείδηση


μερικές φορές αναρωτιέμαι πού χωράνε όλα αυτά
-μέσα μου-
στοιβαγμένα με την μουσική που παίζει ανελλιπώς
κι εκείνο το φάντασμα


νιώθεις πως με ξέρεις λίγο καλύτερα;
δεν είμαι εγώ
είμαι εγώ κι εσύ και όλοι μας


έλα να μπεις -μέσα- τώρα
γιατί έχει κρύο
κι εκεί έξω
πολλά ακούγονται


τις προάλλες μου είπανε πως κάποιος ερωτεύτηκε