Smile like you mean it

.. but you don't always have to smile.

you can choose not to smile like you mean it.

and sometimes you can smile like this

like you mean it;

and nobody else knows what you really mean...

 

Άντρας

Μ' αρέσει η σιωπή.
Κυρίως αυτή που ακολουθούσε μετά το σεξ μαζί σου.
Τα δευτερόλεπτα που δεν χρειαζόταν να πω τίποτα για να σ' αγαπάω.
Όταν ήμουν μέσα σου
δεν ήθελα να ξεφύγω από τον εαυτό μου.
Στην κουζίνα του σπιτιού σου ήμουν ευτυχισμένος.
(Θα ήθελα να είχαμε πάρει έναν σκύλο και να τον κλείναμε στο μπάνιο όσο το κάναμε.)
Όταν μου έβγαζες τα ρούχα
έμοιαζες σαν να ανακάλυπτες τον κόσμο.
Όταν στα έβγαζα εγώ
έμοιαζα σαν να μου ανήκε.
Ματώναμε μαζί γιατί δεν μπορούσαμε να κρατηθούμε μακριά ο ένας από τον άλλο.

Αγαπούσες την αποτυχία μου και την μισούσες μαζί
κι όταν μου 'λεγες"πιο δυνατά" 

υπάκουα κι εγώ
από αγάπη κι από μίσος μαζί.
Κι ύστερα, όταν τελειώναμε
καταλαβαίναμε πόσο στέρεα ήταν αυτά τα δυο
- και η αγάπη και το μίσος μαζί-
και μας πλάκωναν το στήθος έτσι που δυσκολευόμασταν στην αναπνοή.
Αλλά ήμασταν χαρούμενοι.
Εσύ κοριτσάκι και γυναίκα την ίδια στιγμή
κι εγώ άντρας
μόνο όταν ήμουν μαζί σου.

Δεν υπήρξα ποτέ μου δυστυχής.
Συμβιώ αρμονικώς με την
με την έμφυτη μελαγχολία μου.

Ηλίας Πετρόπουλος

Για τέτοιες στιγμές εξακολουθείς να ζεις. Για εκείνο το βλέμμα τους ζεις, που ξέρεις ότι φανερώνει πόσο καλοί παλιόφιλοι είστε.

 The man on the right points seriously towards the future... The man on the left laughs at the man on the right who thinks that what he sees is the future!

The Cure - Boys Don't Cry

Star teach me how to shine, teach me so i know what's going on in your mind 'Cause i don't understand these people

Δεν θέλω να μου πεις άλλα παραμύθια.
Δεν θέλω να ακούσω για πριγκίπες που ζήσαν καλά και εμείς καλύτερα.
Δεν με νοιάζουν οι παράφοροι έρωτες και οι θριαμβευτικές νίκες ατρόμητων πολεμιστών.
Ούτε εντυπωσιάζομαι πια από όνειρα που πραγματοποιούνται.
Δεν με συγκινεί το μικρό φτωχο πλην τίμιο αγοράκι  που θα κατακτήσει τον κόσμο.
Ούτε θέλω να σκοτώσω τον δράκο για να σώσω την πριγκίπησα.
Δεν έχω θέση μέσα στον ηλιόλουστο κάμπο με την κρεμαστή κούνια που θα με κοιμίσει αργα αργα.
Εγώ θέλω να ξυπνήσω κι ας έξω είναι παγωνιά και το μαξιλάρι δίπλα μου είναι άδειο.
Θέλω να με πας μια βόλτα έξω.
Στην πριγκίπισσα που έγινε πουτάνα και ίσως καταβάθως το χαίρεται.
Σε αυτούς που δεν πέθαναν καλά, αλλά πέθαναν γνωρίζοντας τη ζωή καλύτερα από όλους.
Στον έρωτα που άρχισε με ένα φιλί-δάγκωμα και τέλειωσε με μια πόρτα που έκλεισε και ένα βλέμμα χορτασμένης αδιαφορίας.
Θέλω να μου συστήσεις αυτόν που κυνήγησε τα όνειρα του  και όταν τα πέτυχε τόλμησε να παραδεχτεί ότι δεν του φτάνουν ...ότι θέλει κι άλλο ...ότι δεν το φανταζόταν έτσι.
Δεν με ενδιαφέρει ο τίμιος που ίδρωσε αλλά το θηρίο που όρμησε πριν του ορμήσουν , που έφαγε το θήραμα που σκότωσαν οι άλλοι και μετά τους κατηγόρησε για φονιάδες.
Πηγαινε με εκεί που το χαμόγελο παγώνει , πέφτει , σπάει , θρυμματίζεται και κόβει ! Προσοχη !
Μεγάλωσα πια.
Βγαίνω έξω.
Παλιά έμπαινα στον κόπο να κάνω την σύγκριση.
Τώρα ξέρω.
Τα παραμύθια τα διαβάζω κρυφά και τα κρύβω βαθιά πίσω από τη γροθιά μου.
όταν οι γροθιές σου είναι ήδη σφιγμένες δεν χάνεις χρόνο

 The Frames - Star Star

Το δελτίο

Στο δελτιο των 9
μιλανε πολυ.

Μιλανε για κριση. Οικονομικη.
Μιλανε για τυφωνες.
Μιλανε για σεισμους.

Στο δελτιο των 9
μιλανε μιλανε μιλανε.

Μιλανε για φονους, για δυστυχηματα, για ληστειες.
Για τριτους κοσμους και αδικιες εις βαρος της ιστοριας.

Στο δελτιο των 9
φορανε τα σακακια τους και τα ταγιερ τους και μιλανε για
απωλειες και καταστροφες και σεναρια τρομου.

Γιατι κανεις ομως δε μιλαει
για αλλη μια νυχτα που κοιμηθηκα μακρυα σου; 

The Frames - Star Star

Σάββατο βράδυ

Σάββατο βράδυ βγαίνει.

Ερωτεύεται τα μάτια του απέναντι στο λεωφορείο. Φτιάχνει τι έχουν δει εκείνα τα μάτια και τα ερωτεύεται περισσότερο. Την κοιτά κατευθείαν στα μάτια. Μέχρι που αυτή νιώθει άβολα και κοιτάζει κάτω, όπως όλες.

Της χωρίζω σε αυτές που θυμούνται και σε αυτές που ξεχνούν.

Εκείνος κατεβαίνει πρώτος και αναρωτιέται που θα  το πήγαινε.

Βόλτα φυσικά.

Περπατά και μιλά μόνη της. Και όταν σωπαίνει γελά. Τον κοιτάνε.

Της χωρίζω σε αυτές που ψάχνουν την αιτία και σ'αυτές που εκμεταλλεύονται το αποτέλεσμα.

Τον στήνουν στα κλασικά σημεία των στημένων.  Βάζει στοιχήματα στημένα αν θα περιμένει περισσότερο ή λιγότερο από τους άλλους. Κοιτάει το ρολόι του. Δεν χάνει το μέτρημα. Η αναμονή παρεξηγείται.

Τον κοιτάνε.

Της χωρίζω σε αυτές που βλέπουν καλά παιδία και σε αυτές που θέλουν να δουν.

Περνάει από πόρτες νομίζοντας ότι θα κλείσουν και θα τον κόψουν στη μέση. Ακούει τις ατάκες των άλλων. Δαγκώνεται και δεν σχολιάζει. Τον κοιτάνε.

Της χωρίζω σε αυτές που παίζονται και σε αυτές που δεν παίζονται.

Μετράει αυτές που περνάνε. Κλέβει ιδέες κινήσεων. Παρατηρεί. Τον κοιτάνε.

Της χωρίζω σε αυτές που μεταφέρουν και σε αυτές που μεταφέρονται.

Τον ρωτάνε γιατί και πιο πολύ πώς. Και αναλύουν μια θεωρία που ξεπετάχτηκε εκείνη τη στιγμή από το προφανές. Τον κοιτάνε.

Της χωρίζω σε αυτές που επιστρέφουν βιβλία και σ'αυτές που δεν το κάνουν.

Λίγο μετά το δεύτερο ποτό σταματάνε να τον ρωτάνε και του μιλάνε. Τον κοιτάνε.

Της χωρίζω σε αυτές που προβλέπονται και σ'αυτές που δεν προβλέπονται.

Χορεύει χωρίς μουσική. Τραγουδάει τα λόγια ένα τόνο πριν. Ακούγονται περίεργα. Τον κοιτάνε.

Της χωρίζω σε αυτές που αγαπάνε τις ελπίδες τους και σ'αυτές που δεν το κάνουν.

Έχει μια γάτα και ένα σκύλο. Γιατί αυτά φωνάζουν τις ανάγκες τους που είναι αντίθετες και όμοιες. Τα βγάζει στο μπαλκόνι και τους μαθαίνει γλώσσες. Τον κοιτάνε.

Της χωρίζω σε αυτές που δαγκώνουν και σε αυτές που γαβγίζουν.

Ο γάτος είναι μαύρος και τον λένε Λούσιφερ. Τον ταΐζει για να μην τον φάει όταν έρθει η ώρα.

Ο σκύλος είναι μεγάλος και τον λένε Μπολιβάρ. Όνομα επαναστάτη, αποτυχημένου για πολλούς. Με τέτοιο όνομα επαναστατεί χωρίς να φοβάται τις αποτυχίες.

Μαγειρεύει με πειραματισμούς και φτιάχνει νέες συνταγές που δεν δοκιμάζει κανείς είτε γιατί εκείνος δεν το θέλει είτε γιατί εκείνες δεν το θέλουν. Τον κοιτάνε.

Της χωρίζω σε αυτές που μαγειρεύουν γυμνές και σε αυτές που μαγειρεύουν ντυμένες.

Κλείνει τα μάτια  τους για να δουν αυτά που λέει. Τον κοιτάνε.

Της χωρίζω σε αυτές που είναι ελεύθερες και σ'αυτές που είναι ασφαλείς.

Γυρίζει πιο αργά από ότι υπολόγιζε αλλά πιο νωρίς από ότι ήθελε.

Είναι φορτισμένος με την ευθύνη να εκμεταλλευτεί το ρίξιμο του. Το ρίξιμο σ'αυτόν τον κόσμο, σ'αυτή την εποχή, σ'αυτό το σώμα, σ'αυτό το κεφάλι, σ'αυτό το νούμερο παπούτσι και κυρίως σ'αυτό το Σάββατο.

Την ίδια ώρα

- σ'ένα μπαρ- ρέστοραντ στο Λος Άντζελες θα περιμένουν όρθιοι ενώ  θα διαπραγματεύονται το αίμα στο στέηκ και τα παγάκια στο κοκτέηλ

- σ'ένα γωνιακό μπιστρό στη Μονμάρτη θα γεμίζουν τα πεζοδρόμια για να ακούσουν το λάιβ ενώ θα κλέβουν ποτήρια τελειωμένου κρασιού για να τα πάρουν μαζί τους

- σ'ένα στενό στη Σιένα θα  μυρίζουν μουσική και πίτσα καθώς θα φαντάζονται  ιππότες  να ζωντανεύουν

- σ'ένα μπαράκι στην πλατεία Καρύτση θα αδειάζει το μαγαζί και ο μπάρμαν θα κερνάει καμμένα τοστ και ψαγμένα σφηνάκια ρακί τους μεθυσμένους γνωστούς του
- σ'ένα πολύχρωμο θάλαμο στο Ιπποκράτειο ένα γέλιο θα αντηχεί και θα είναι απλά παρενέργεια της χημειοθεραπείας- νευρική

- σ'ένα δωμάτιο στον έβδομο όροφο στη Βενιζέλου μια αγκαλιά θα κοιμίζει τα όρια που θα υψωθούν ανάμεσα τους,  κάτω ακριβώς  από ένα χαρτάκι στο ταβάνι που θυμίζει το δικαίωμα

- σ'ένα φωτισμένο δρόμο θα σταματάει ταξί με το χέρι του.

Πρέπει να γυρίσει σπίτι, μέσα.

Από εκεί άλλωστε κλείνει τα πιο φθηνά εισιτήρια για έξω.

Μέχρι να μάθει να μην χωρίζει τους ανθρώπους , να τους μάθει μέσα- έξω  και να καταλάβει ότι χωρίζονται μόνοι τους.

Happy Valentines Day και άλλες σαχλαμάρες...

Δεν είναι μόνο που είσαι εκεί.
Είναι που έχω τη φωτογραφία σου στο κομοδίνο μου
και οι νύχτες
που τις κοιμάμαι αγκαλιά με βδελύγματα.
Κι είναι οι μέρες που πλένω τα ρούχα σου
και τα διπλώνω.

Και τα καλοκαίρια που φορούσα τη ζώνη σου
στο δικό μου ξεβαμμένο τζιν
ή
το δικό σου ξεβαμμένο τζιν
με τη ζώνη μου·
μπορεί και τα δύο,
δε θυμάμαι.

Φυσικά θυμάμαι.
Θυμάμαι εκείνα που ξέχασες με τα χρόνια
κι αναρωτιέμαι αν θα μου στείλεις ποτέ ξανά λουλούδια.

Mumford and Sons - Lovers Eyes

Δειλία, φόβος, ήττα!!!

Το να φοβάσαι το θάνατο το καταλαβαίνω -όλοι τον φοβούνται, άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο.
Αλλά το να φοβάσαι τη ζωή είναι απαράδεκτο. Αξιοθρήνητο και αυτοκαταστροφικό.

Θερινό Σινεμά

Τι λες να πάμε μια βόλτα;
Τι λες να πάμε μια βόλτα μέχρι το μπαλκόνι;

Τι λες να κάνουμε το γύρο του κόσμου;
Να κάνουμε το γύρο του κόσμου, να φτάσουμε ως το κρεβάτι.

Τι λες να πάμε σ'ένα θερινό σινεμά;
Σ'ένα θερινό σινεμά, το Γενάρη.

Θέλεις να κοιμηθούμε χωρίς ξυπνητήρι;
Χωρίς ξυπνητήρι μια Κυριακή.

Θέλεις να μετακομίσουμε;
Στο από κάτω διαμέρισμα.

Θέλεις να ερωτευτούμε;
Θέλω να ερωτευτούμε ξανά

Το γάμα....

η γαμημένη μέρα από το πρωί φαίνεται
φαινόταν από το μετά-τσιγάρο που μύριζαν τα μαλλιά της
φαινόταν από τις μετά- ανασφάλειες που θάμπωναν τα γυαλιά της
φαινόταν από τις μετά-φορές που έπαιρνε η μιλιά της
στραβοβαλμένα όνειρα μικρών κεφαλιών
στραβοχυμένες ονειρώξεις μεγάλων αναμνήσεων
τρύπια φεγγάρια έκρυβαν τις κινήσεις τους
κινήσεις που το έσκασαν όχι από το παραμύθι αλλά από το νόμο
τρύπια μαξιλάρια έσταζαν ιδρωμένη ηδονή
κάθε γουλιά της εξανεμιζόταν από το δυνατό γέλιο
αυτή με αδύνατα άκρα και δυνατό γέλιο που ξεμουδιάζει δακρύζοντας - θα στις βρέξει
αυτός με δυνατή μέση και αδύνατα τέλη και αρχές  -θα τις εκπληρώσει
αυτή ονειροκρίτης εξ αναβολής
αυτός αλήτης εκ πεποιθήσεως
αυτή μύριζε τον άνεμο
αυτός μύριζε αυτήν
αυτή διάβαζε απλωμένα χέρια σε άλλους τόπους
αυτός διάβαζε πεθαμένα αστέρια σε άλλα στενά
αυτή εγγραφόταν
αυτός έγραφε
αυτή κοκκίνιζε στη λέξη μουνί
αυτός έβαζε τη λέξη κόκκινο στο μουνί της
αυτή γαμιόταν από τις ώρες
αυτός γαμούσε τις ώρες
ηθική μαύρου και άσπρου, ανοιχτών και κλειστών ποδιών , ανοιχτών και κλειστών διακοπτών
αυτή ντυνόταν πιερότος στον καθρέφτη
αυτός τον έσπαζε για να βαφτεί αίμα
δεν την γάμησε αυτός το βράδυ
αυτή ήταν ήδη από το πρωί
αυτός μόνο της έμαθε ότι υπάρχει και αυτό το γαμήσι

είναι τρεις και δεν κλείνει τα μάτια, γιατί έχει μόνο ένα
αν του το κλείσει
θα μείνει τυφλή
έξω
κάποιος γαμήθηκε , κάποιος γαμιέται, κάποιος θα γαμηθεί
δεν την νοιάζει
ένα γάμα ακόμα την πειράζει
έχει πολλά ως το ωμέγα του ωροσκόπου της

αυτή θα γινόταν ένας άσχημος άντρας
αυτός θα γινόταν μία όμορφη γυναίκα
θα τους την έπεφτε η νύχτα εκ περιτροπής
και θα ξαφνιαζόταν

εκ προμελέτης , εξ ανατροφής
εκτροφής , εκπνοής
εκ των υστέρων , εκ του πονηρού
εκ φόβου θεού πίστεως και αγάπης
θα εκβάλουν και θα ξαφνιαστούν

Στον ουρανό του τίποτε μ' ελάχιστα

κοιτάζω
(με) λάγνα υπεροψία στα χείλη σου
που στάζει
το τελευταίο χύσιμο των παιδικών σου ονειρώξεων
μήπως καταφέρει να (σε) κολλήσει
σε μια πραγματικότητα
που έχει τα άκρα βυθισμένα
και μια μέση λύση επιπλέει
στη νόρμα της ευτυχίας

κοιτά ζω
(με) απληστία στα χείλη σου
που τρεμοπαίζει
και στον εύκολο οργασμό καταπίνει
κάθε ακραία αντίδραση
γιατί τα παιχνίδια είναι για να κερδίζονται
εδώ και τώρα
με πώρωση της μέσης οδού

κοιτά ζω
(με) λαιμαργία στα χείλη σου
που καταβροχθίζει
κάθε που ξεχωρίζει
στεγνό και ακράτητο
μέσα στα σάλια
της αυτοκολακείας

κοιτά ζω
(με) ζήλια στα χείλη σου
που  τα ασχημαίνει
ακροθιγώς
μέχρι να βρουν άλλο
μέσο λίπανσης

κοιτά ζω
(με) νωθρότητα στα χείλη σου
που βαρέθηκε
τα φιλιά του ακροβάτη
γιατί δεν κοστολογούνται -ως μέσο διασκέδασης
στα ιδιωτικά όργια δημόσιας προβολής

κοιτά ζω
(με) οργή στα χείλη σου
που τεντώνεται
στα άκρα
απροειδοποίητα
χωρίς μεσοπρόθεσμα σωτηρίας
μόνο με προσευχές προσαρμογής

κοιτά ζω
(με) γκρεμό στα χείλη σου
που κρύβει
την άκρα σιωπή
ενός μέσου ανθρώπου

πάω να τα φιλήσω
αλλά είναι σκασμένα
από  φιλιά του σκασμού

ξέρεις ζω στα χείλη σου , στα σκαστά 
κοίτα με ζω

-Με θυμάσαι μόνο όταν πίνεις
-Τουλάχιστον σε θυμάται κάποιος εκτός από τη μάνα σου
-Όλα όσα λες, στοιχηματίζω, είναι ψέματα
-Τα ψέματα έσωσαν πολλούς
-Δε βρίσκω τις λέξεις….
-Γιατί γράφεις τότε;
-Για να σε πληγώσω μήπως και χρειαστείς παρηγοριά
-Και να με πληγώσεις θα το ξεχάσω
-Εγώ τα θυμάμαι όλα και πιο πολύ την Σύρο
-Δεν έχω πάει ποτέ
-Μας είχε κάψει ο ήλιος
-Δεν έχω πάει ποτέ
-Θες να σου ζεστάνω κανένα ποίημα;
-Δεν πεινάω
-Θες να κάνουμε πως έχεις γενέθλια απόψε/ θες να ζήσουμε σαν άστεγοι μέσα στην Αθήνα/ θες να ‘ρθεις εκείνη την πρωτοχρονιά που δεν ήρθες ποτέ/ θες να πάμε στη Γαλλία/ θες να στα συγχωρήσω όλα;;;
-Δεν μπορείς
-Συγχώρεσε με τότε εσύ
-Δεν μπορώ
-Θες να μη με ξαναδείς;
-Όλο και σε κάποιο μετρό θα σε πετύχω
-Πουτάνα μου ‘χεις ψειρίσει ένα βιβλίο- δεν το ξέχασα
-Και πάλι δεν πατσίζουμε για όσα μου χρωστάς
-Δεν κέρδισα σ’ εκείνο το διαγωνισμό
-Όλο και κάτι θα κερδίσεις
-Άμα τους σκοτώσω όλους ίσως ν’ αλλάξεις γνώμη… αργά ή γρήγορα θα υποχωρήσεις αναγκαστικά….
-Πολλή φασαρία για το τίποτα
-Με καίει το φεγγάρι, με πονάει αφόρητα
-Έχω πάψει να κοιτάω τον ουρανό

to the end of the world

σήμερα νιώθω πιο ποιήτης από ποτέ
απογοητευμένος από τον κόσμο
μεθυσμένος και φοβισμένος απ' τους
ανθρώπους
σαν εκτυφλωτικά φώτα που
πέφτουν ακαριαία επάνω σε
πλάσμα που μεγάλωσε
στο σκοτάδι

μα τι είναι αυτά τα θανατερά;
ας πιούμε σ' αυτό που έρχεται
μπορεί και να 'ναι
η μεγαλύτερη καταστροφή (μας)
κι ίσως να μας αξίζει τελικά.

μπορεί και να μην υπήρξαν
ποιητές (μέσα μας)
κι όποιος πεθαίνει να πεθαίνει
για πάντα
κι ό,τι καταστρέφεται να
καταστρέφεται ολοκληρωτικά

ίσως πάλι να αναγεννηθούμε από τις
στάχτες μας
όχι, λάθος, μας μπέρδεψα
με πουλιά

δε δήλωσα ποτέ αισιόδοξος
άλλοι δε δήλωσαν ποτέ τίποτα
κανείς δεν πιστεύει πως θα καταστραφεί
ο κόσμος
έχουν νιώσει ήδη την καταστροφή
κι οι καταστροφές είπαμε-
άπαξ

εγώ όμως θέλω να μας ευχηθώ

α-ντίο

μπορεί και να 'ναι  

η μεγαλύτερη καταστροφή (μας) 

κι ίσως να μας αξίζει τελικά.