Remember...

Και νομίζεις,
(πάντα έτσι λανθασμένα προχωράς,
γι αυτό σε λένε άνθρωπο,
γι αυτό αποκαλείσαι ρομαντικός)
νομιζεις,
πως δεν θα ξανααγαπήσεις.
Και το πραγματικό,
αυτούσιο,
γυμνό,
μεγαλείο της ανθρώπινης ύλης και σκόνης και εποχής,
η καρδιά είναι πιο μεγάλη απ ότι νόμιζες.
Γδύνεται μπροστά σου,
σαν ενα παιδί που αγνοεί τη γύμνια του,
η καρδιά,
μια άγουρη ομορφιά,
σου δίνει όλα της τα φρούτα,
κάθε φορά πρώτη φορά,
κάθε φορά η πρώτη μέρα του καλοκαιριού,

σου δίνει πίσω το φώς σου,
για να ξαναδείς
κάθε χρώμα που αμέλησες
μέσα κι έξω της,
όταν την έντυνες στα χρώματα της γής.

Γιατί η καρδιά
δεν είναι γή, δεν είναι
χώμα, δεν είναι
βήματα αμμούδινα που πατάς και σβήνεις,
εσύ, ή κάποια τρικυμία που γνώρισες.

Η καρδιά δεν ειναι γή.

Είναι ουρανός,
Και σύννεφα.
Και αέρηδες.
Κι αν σου επέτρεψε να την εξισώσεις με τη γή,
για λίγο,
είναι για να τη στείλεις σπίτι της ξανά,
ενώ σε μαθαίνει να πετάς.

Merci pour cette belle

aventure -

il' est temps pour toi den vivre nue nouvelle

Je t' aime

P.