Άγρια φύση συμαισθημάτων

Σα να ακούω το βοριά που φυσάει και αγριεύει τη θάλασσα...

Σα να ακούω την ορμή που έχουν τα κύματα καθώς σκάνε στην ακτή...

Αδιαφορώντας για όσα συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες σε τούτη τη Χώρα...

Καρτερώντας όμως το χαμόγελο στα χείλη των πολλών...

"Μια θάλασσα μικρή είναι το καλοκαίρι μου
ο έρωτάς μου, ο πόνος μου." 

Τι μας πονάει πιο πολύ; Ό,τι θα θέλαμε να έχουμε ή ό,τι δεν έχουμε πια;

Πόσο θα ήθελα να χτυπούσε  η αρμύρα το πρόσωπό μου  σε αυτό το ακρογιάλι...

Αν γύριζε ο χρόνος πίσω, θα έβρισκα τα σημάδια...