απόψε πίνουμε στις δικαιολογίες

τις καλύτερες μου ιστορίες
αυτές που σε ξενύχτησαν μαζί μου
με πυρετούς και στραβωμένες μοίρες από μοιρογνωμόνια
τις έγραψα για να δικαιολογήσω

να δικαιολογήσω
τις τρύπες που δεν άνοιξαν τα τσιγάρα
όπως πίστευες ή έλεγες

λάθη, πταίσματα, αμέλεια (εγκληματική), τίποτα
δεν έκανα τίποτα
εγκληματικά τίποτα

απο εκεί ξετύλιγα το κουβάρι
που μπέρδευα τόσο όμορφα
πλέκοντας
ζεστή , αφράτη δικαιολογία

κουλουριαζόμασταν τότε βαθιά
-ναι στην εμβρυϊκή στάση που λένε
και ξέχναγες να ρωτήσεις πως άρχισε
μόνο το τέλος κοιτάζουν όλοι στις ιστορίες
και το δικό μου άρεσε
ερχόταν τελευταίο και έκανε αίσθηση

κοιμόσουν καλύτερα μετά
όχι καλύτερα
ελαφρύτερα
με το ξυπνητήρι πιο κοντά
αγκαλιά
για να το σταματήσεις- νωρίς
πριν σε ξυπνήσει - τελείως

στο μεταίχμιο κάθε πρωί να πηδάς τα ανάμεσα

και το μικρό μου αριστούργημα
το δικό μου
ένας ιδιοκτήτης , ένας χρήστης
ένας και ο αυτός
αυτό που θα με καταξιώσει
-μετα θάνατον πάντα-
η ευτυχία μου

αυτήν
την πλέκω (βλέπω) συνέχεια
ακόμα και στα διαλείμματα

μια στραβή
                   μια ανάποδη

απόψε πίνουμε στις δικαιολογίες
στις καλές όμως

έτσι
γιατί θέλω
γιατί μπορώ
(δεν φτάνει αυτό ;)