δεν έχω να πληρώσω το βλέμμα σου
πόσο μάλλον το άγγιγμά σου
ξέρω πόσο ακριβής είσαι
πληρώνεσαι σε οργασμούς
όχι ότι δεν έχω από δαύτους
πώς θα μπορούσα άλλωστε
τραντάζονται τα στήθια μου
από τους κραδασμούς της ασφάλτου.
εμείς γεννηθήκαμε για τους δρόμους
μην κοιτάς που αιώνες περάσαμε μέσα σε τούτο το δωμάτιο
η πόρτα ήταν πάντα ανοιχτή
No comments:
Post a Comment