Η ζωή περνάει και δεν μας ρωτάει. Και είναι τόσο μικρή που το θεωρώ αν μη τι άλλο θράσσος να την σπαταλάμε έτσι άδοξα. Και η ζωή είναι εκεί έξω. Δεν είναι ούτε μέσα στο σπίτι, ούτε στο ίντερνετ. Όταν έχεις πολλούς λογαριασμούς, μπαίνεις σ' ένα περίεργο τριπάκι. Νιώθεις ότι είσαι κάτι, επειδή έχεις πολλά like στο facebook, πολλούς followers στο blog, πολλά hits στο κανάλι σου, στο youtube. Δεν είσαι τίποτα ρε φίλε! Είσαι ένας τελειωμένος που δεν έχει ζωή. Και είμαι και εγώ μαζί σου.
Πού πήγαν οι μεταμεσονύκτιες βόλτες στους δρόμους της Αθήνας;
Πού πήγαν τα πάρτυ, τα ποτά, τα φλερτ;
Πού πήγαν οι εκδρομές; Οι τρέλες; Τα γέλια;
Πού πήγε η ζωή σου;
"Ύστερα στο σπίτι, διαδίκτυο, ενημέρωση εκπομπές για τον πλανήτη αντικαταθλιπτικά.
Βγαίνει στο μπαλκόνι, πηδάει και σκοτώνεται, μετά διαφημίσεις και μετά τα αθλητικά.
Όμως τι ωραία ήταν όνειρο,
θα βγει με την παρέα και με εκείνον τον κακόμοιρο θα πέσει στο κρεβάτι,
τι μαρτύριο η αγάπη, ξυπνητήρι στις εφτά.
Μες τη λεωφόρο παρατάει το αυτοκίνητο, καλεί ασθενοφόρο και πετάει τα κλειδιά,
μέσα από την τσάντα βγάζει το περίστροφο, πριν απ' τα τριάντα είδε ήδη αρκετά.
Καταπληκτικά. Τι καταπληκτικά! Καταπληκτικά. Αντικαταπληκτικά..."
Βγαίνει στο μπαλκόνι, πηδάει και σκοτώνεται, μετά διαφημίσεις και μετά τα αθλητικά.
Όμως τι ωραία ήταν όνειρο,
θα βγει με την παρέα και με εκείνον τον κακόμοιρο θα πέσει στο κρεβάτι,
τι μαρτύριο η αγάπη, ξυπνητήρι στις εφτά.
Μες τη λεωφόρο παρατάει το αυτοκίνητο, καλεί ασθενοφόρο και πετάει τα κλειδιά,
μέσα από την τσάντα βγάζει το περίστροφο, πριν απ' τα τριάντα είδε ήδη αρκετά.
Καταπληκτικά. Τι καταπληκτικά! Καταπληκτικά. Αντικαταπληκτικά..."
No comments:
Post a Comment