Αλήθειες...

Η αλήθεια είναι, καλή μου,
πως η ζωή έχει τελειώσει τώρα πια.

Και πως να στο πω.

Η αλήθεια είναι πως η ζωή είναι τόσο φτηνή,
και τα συναισθήματα που με κατατρώνε,
για να μη βάλω πλυθηντικό,
είναι κι αυτά τόσο φτηνά,
να τα εξαγοράσω καν δε μπορώ.

Κάθε στίγμη είναι φτηνή,
κάθε λεπτό ένα άρλεκιν κιτρινισμένο,
μια κωμωδία κουραστική, 

ένα τραγούδι που δεν θα ακούσεις το άλλο καλοκαίρι.

Κι οι άνθρωποι κούκλες.
Φτήνες, πλαστικές.
Μα καλά, μόνο εγώ τις βλέπω;

Κι αν εσύ, μπορείς να την κάνεις λίγο τη ζωή μου πιο ακριβή,
γιατί εγώ σ' εσένα πιστεύω, λιγάκι, και πολύ,
καμιά φορά που η μερα ξημερώνει και νυχτώνει με την ίδια αγάπη,
πιο ακριβό ενα λεπτό έστω, μια δικιά μου αιωνιότητα,
και μετά άσε με στη φτήνια μου,
τότε σου δίνω το ελεύθερο να με εκμεταλλευτείς.