Στον ουρανό του τίποτε μ' ελάχιστα

κοιτάζω
(με) λάγνα υπεροψία στα χείλη σου
που στάζει
το τελευταίο χύσιμο των παιδικών σου ονειρώξεων
μήπως καταφέρει να (σε) κολλήσει
σε μια πραγματικότητα
που έχει τα άκρα βυθισμένα
και μια μέση λύση επιπλέει
στη νόρμα της ευτυχίας

κοιτά ζω
(με) απληστία στα χείλη σου
που τρεμοπαίζει
και στον εύκολο οργασμό καταπίνει
κάθε ακραία αντίδραση
γιατί τα παιχνίδια είναι για να κερδίζονται
εδώ και τώρα
με πώρωση της μέσης οδού

κοιτά ζω
(με) λαιμαργία στα χείλη σου
που καταβροχθίζει
κάθε που ξεχωρίζει
στεγνό και ακράτητο
μέσα στα σάλια
της αυτοκολακείας

κοιτά ζω
(με) ζήλια στα χείλη σου
που  τα ασχημαίνει
ακροθιγώς
μέχρι να βρουν άλλο
μέσο λίπανσης

κοιτά ζω
(με) νωθρότητα στα χείλη σου
που βαρέθηκε
τα φιλιά του ακροβάτη
γιατί δεν κοστολογούνται -ως μέσο διασκέδασης
στα ιδιωτικά όργια δημόσιας προβολής

κοιτά ζω
(με) οργή στα χείλη σου
που τεντώνεται
στα άκρα
απροειδοποίητα
χωρίς μεσοπρόθεσμα σωτηρίας
μόνο με προσευχές προσαρμογής

κοιτά ζω
(με) γκρεμό στα χείλη σου
που κρύβει
την άκρα σιωπή
ενός μέσου ανθρώπου

πάω να τα φιλήσω
αλλά είναι σκασμένα
από  φιλιά του σκασμού

ξέρεις ζω στα χείλη σου , στα σκαστά 
κοίτα με ζω