Να θυμάσαι

θέλω να θυμάσαι τα χέρια μου

ό,τι άγγιζαν γινόταν λάσπη

εκτός απ' τα καλοκαίρια που απλά άφηναν χώμα ξερό

και να θυμάσαι και τα μάτια μου 

σπάνια εγκατέλειπαν την συντριβή μου

και του κόσμου όλου

θέλω να με θυμάσαι 

για το πρωινό μέλι 

επάνω στις γυμνές φρυγανιές

να με θυμάσαι 

για τα χαλασμένα μου πνευμόνια 

που είχαν εισπνεύσει πολλή πόλη

και για τους κροτάφους μου

που φωσφόριζαν στο σκοτάδι

λες και σε φώναζαν να τους φιλήσεις

θέλω να σε θυμάμαι

για τις παραστάσεις που έδινες

όπου το κοινό υποκλινόταν κι εσύ χειροκροτούσες

να θυμάσαι τα χέρια μου

και να θυμάμαι τη μέση σου 

που ήταν αλύγιστη

και πάντα κρύα

και να θυμάσαι και τα μάτια μου

θέλω να σε θυμάμαι 

για τα τανγκό που χόρευες μόνη σου

όλοι οι καβαλιέροι ήταν πολύ μελαγχολικοί για σένα

το πρωινό μέλι

να σε θυμάμαι 

για τα χαλασμένα σου δόντια

είχαν μασήσει πολλές γλώσσες

και τα χαλασμένα μου πνευμόνια

και για τους κροτάφους σου

που γυάλιζαν στον ήλιο

λες και σε φώναζαν να τους φιλήσεις

να θυμόμαστε ο ένας τον άλλο

σαν δυο σφαίρες πλάι σε ένα όπλο

που πάλευαν για το ποια θα χωθεί πρώτη στον κρόταφο απέναντι

να θυμόμαστε πως ο ένας

θα λουζόταν το αίμα των κροτάφων

κι ο άλλος απλώς θα το έβλεπε να κυλάει

και να θυμόμαστε πως 

όλοι κυνηγάνε να γίνουν δολοφονικοί

αντί αυτόπτες μάρτυρες

φόνος θα υπάρξει σίγουρα άλλωστε

θέλω να θυμάσαι 

πως είναι θέμα επιβίωσης

και δεν είμαστε καθόλου μοναδικοί

υ.γ ευχαριστώ την φίλη μου Ρέα για την επάφή μου με τους Maccabees.