λαβύρινθος

Βλέπεις μια Ελλάδα να ψυχορραγεί και, παρόλο που ξέρεις την Αριάδνη, αφήνεσαι, παραδίνεσαι στον πεινασμένο Μινώταυρο. Ο μίτος; Σου τον έδινε, σε ικέτευε να σωθείς, αλλά εσύ νόμιζες ότι είσαι ένας μικρός θεός, άτροτος, ανίκητος. Ο λαβύρινθος έγινε δρόμος σου, μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία που έγραψες στο ημερόλογιο, εκεί κάτω από την Ακρόπολη. Όπου ξεκίνησες. Είδες τα καράβια από το μικρό φεγγίτη.... Είπες θα πετάξω. Μα ακόμη ήσουν μέσα στον σκοτεινο λαβύρινθο. Δανεικά όνειρα. Σειρήνες που έκαναν να ξεχάσεις. Το δρόμο, την αλήθεια. Ποιον δρόμο; Δεν τον θέλησες ποτέ. Κοίτα στον καθρέφτη. Ο Ήφαιστος τον άφησε στολισμένο από φωτιά. Δες. Κοίτα, αλλά μην κλείσεις τα μάτια. Της Πανδώρας τα κράτησες όλα. Ο Μινώταυρος είναι εκεί...