Να φερθείς σαν θεομηνία στ’ απομεινάρια μου,

θα ‘ταν μια ιστορία που πικραίνει στο κέντρο.

Mεγάλες γλώσσες για τα υπάρχοντά σου,

ένα καλοκαίρι χαρισμένο στον υπόλοιπο χρόνο.

Mπορώ και καλύτερα,

δεν αρκεί κάποια πρόποση που αγριεύει σε ύφος.

Yπάρχει δουλειά που γίνεται όταν λείπεις.

Προφανώς θα γυρίσεις και θα ‘βρεις τα όρια τακτοποιημένα

σχεδόν σαν αστέρια