Tο τρενάκι του τρόμου

γυρίζουμε γύρω από το ίδιο σημείο χρόνια τώρα
πληρώνουμε για να το κάνουμε
και η αλήθεια είναι πως το διασκεδάζουμε

στο τρενάκι του τρόμου μας μπήκαν κάτι ψύλλοι στ' αυτιά
κι ύστερα γλίστρησαν στο κορμί μας
και λίγο λίγο τους αφήνουμε να μας πίνουν το αίμα

ξοδέψαμε πολύ χρόνο στον ίδιο στόχο
μόνο που δεν ήταν κοινός

σαν λούνα παρκ υπό αέναη λειτουργία
υπολειτουργία

όπου τα ζευγαράκια δε φιλιούνται πια στα χείλη
για να μη ρουφήξει ο ένας την ψυχή του άλλου

οι νέοι επισκέπτες είναι όλοι τυφλοί και κουφοί
γεύονται την αποτυχία, μυρίζουν στον αέρα την εγκατάλειψη, αγγίζουν τη μούχλα
αλλά δεν εμπιστεύονται τις κατακρεουργημένες τους αισθήσεις

τα μάτια των παιδιών μαραίνονται και πέφτουν στο θέαμα
και τα αυτιά τους γεμίζουν από ένα ατέλειωτο βουητό

όλοι ως το τέλος ανθρώπινα ελπίζουμε

νοικιάζουμε βαγόνια μα
πριν καλά καλά προλάβουμε να επιβιβαστούμε για το ταξίδι της ζωής μας,
σαπίζουμε στην ουρά αναμονής και στα καθίσματα

ποιος θα μας δικάσει που πιστέψαμε στην αθανασία;
ο χρόνος