Αγοράσαμε τσιγάρα και περηφάνια από το περίπτερο.
Κλειδωμένο το ψυγείο κι εμείς μέσα. Βαθιά μέσα,
χέρια, πόδια και μυαλό.
Αν δεν ήσουν χθες το βράδυ, θα με κατάπινε το ταβάνι.
Κάπου τα χάνεις όλα, κάπου κοιτάζεις πίσω και δεν βλέπεις
τίποτα- τα ψίχουλα είναι φαγωμένα- και
μπροστά υπάρχει μόνο βενζίνη και θάλασσα.
Τι να μοιράσουμε αφού φαγώθηκαν όλα;
Μόνο ο αέρας μας έμεινε λοιπόν,
κι αν θέλεις σου δίνω λίγο από το δικό μου
Κλειδωμένο το ψυγείο κι εμείς μέσα. Βαθιά μέσα,
χέρια, πόδια και μυαλό.
Αν δεν ήσουν χθες το βράδυ, θα με κατάπινε το ταβάνι.
Κάπου τα χάνεις όλα, κάπου κοιτάζεις πίσω και δεν βλέπεις
τίποτα- τα ψίχουλα είναι φαγωμένα- και
μπροστά υπάρχει μόνο βενζίνη και θάλασσα.
Τι να μοιράσουμε αφού φαγώθηκαν όλα;
Μόνο ο αέρας μας έμεινε λοιπόν,
κι αν θέλεις σου δίνω λίγο από το δικό μου
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteπολύ ωραίο πέτρο γράφεις τόσο διαφορετικά και ενδιαφέροντα πράματα με πολύ ιδιαίτερο τρόπο (επιτέλους ποστάρεις πάλι) :)
ReplyDeleteΓειά σου Ρέα.
ReplyDeleteΣ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.
p.s Ευχαριστώ πάρα πολύ για την βοήθεια σου στο ερωτηματολόγιό μου.
Να περνάς καλά, ανυπομονώ να σε διαβάσω
Δε θέλω πια να μου δώσεις τίποτα που δε μου ανήκει. Ας το κερδίσω, ή ας πάψω να αναπνέω. Αυτό μονάχα που ζητώ, είναι εξιλέωση.
ReplyDeleteΓεια σου ανώνυμε...
ReplyDeleteΠολύ όμορφο το σχόλιο σου.