απόψε

απόψε ήθελα να μείνεις, να μην πας.

να κάτσεις να με ακούσεις

και να πιούμε κρασί και να με βάλεις στο κρεβάτι αργά. πολύ αργά.

όταν τ' αστέρια μόνο θα δεσπόζουν πια στη νύχτα μας,
όταν θ΄αρχίσω να πιστεύω ότι ακούω γρύλους.

απόψε ήθελα να σου χαμογελάσω όπως ποτέ,
και να με γδύσεις, με κάθε τρόπο,
και να σε πονέσω,
απο έρωτα.

απόψε έγινα μικρός
γιατί
ακόμα είσαι αυτό που είσαι
ακόμα κι αν εγώ αλλάζω κάθε δευτερόλεπτο.

απόψε ήθελα αλήθειες,
αλήθειες που χωράνε σ'ενα ψέμμα
κι αλήθειες που κάνουν τα μάγουλα να κοκκινίζουν και να φουντώνουν,
μέχρι
να πιάσεις τον εαυτό σου να βάλει τα χέρια του να κάνουν αυτό που εσυ αρνείσαι.

μα ξέρεις,

είμαστε τόσο άμυαλοι εμείς οι άνθρωποι,
και ποιός να μας πει πως όσο και να τις κυνηγάς,
οι χίμαιρες δεν αλλάζουν,
χίμαιρες παραμένουν.
όπως κι οι άνθρωποι δηλαδή.