Friday 28 October 2011

Ταπεινά συγγνώμη για την απουσία μου....

Γειά και χαρά σε όλους.

Αφορμή αυτού του μηνύματος ήταν ο παπαγάλος μου η Σύνθια που μου είπε ότι καλοί μου φίλοι ρωτούσαν για εμένα.

Λοιπόν φίλοι μου. Όπως ήδη θα γνωρίζεις βρίσκομαι το τελευταίο διάστημα στο δάσος με τα ερωτευμένα τρυποκάρυδα.

Πήρα αυτή μου την απόφαση διότι τον τελευταίο καιρό δεν αισθανόμουν και πολύ καλά.

Με βασάνιζαν διάφοροι εφιάλτες όπως θα ξέρεις, όπως, κλέφτες φλουριών βασιλόπιτας, μητριές που δηλητηριάζουν Χιονάτες και πειρατές που το αγαπημένο τους φαγητό είναι τηγανητές ουρές γοργόνας.

Έχω λοιπόν να σου πω ότι εδώ βρήκα την γαλήνη και την ηρεμία που έψαχνα.

Έχω παρέα όλους τους καλούς μου φίλους, όπως τον παπαγάλο του τη Σύνθια, τον άσπρο ελέφαντα τον Πουκιπόν, τον Οράτιο το αόρατο πράσινο καγκουρό, τον Πελέ τον ταχυδρομικό πελεκάνο, τον Παντελή τον απότομο ιπποπόταμο και τη Λιλή την παρδαλή λεοπάρδαλη. Αλλά και πολλούς άλλους ακόμα.

Ξέρεις απέκτησα και δύο κατοικίδια, μια πασχαλίτσα που κάνει βόλτες στην οθόνη του υπολογιστή μου καθώς και μια αλεπού που τις αρέσει να την βγάζω φωτογραφίες όταν κάνει μονόζυγο και κωλοτούμπες.

Έδω τα ονειρά μου είναι αγνά, γλυκά και γεμάτα αθωώτητα.

Η πιο γλυκία μου ανάμνηση είναι είναι ένα όνειρο που είχα δεί. Κοιμόμουν κάτω από μια βερυκοκία και είδα ότι ήμουν χρυσόχαρτο τυλιγμένο γύρω από ένα σοκολατάκι.

Κάθε μέρα ξυπνάω πρωί πρώι και πηγαίνω σ' ενα σχολείο πειρατών που μαθαίνουμε ανάγνωση από πειρατικούς χάρτες και για αρηθμιτική μετράμε ρουμπίνια.

Σου ζητώ συγγνώμη μα πρέπει να φύγω.

Πρόκειτε να ταξιδέψω στο αμπάρι ενος πειρατικού καραβιού που ταξιδεύει στη Θάλασσα των Κοραλλιών με αρλεκίνους και μετανιωμένους πειρατές.

Εύχομαι ότι το καλύτερο σε όλους σας.

Να ξέρετε ότι η ευτυχία είναι μικρές απλές στιγμές στην ζωή του καθένος.

Μπορεί να γίνεις ευτυχισμένος άλλοτε με ένα πεφταστέρι και μια αποκριάτικη κορδέλα, άλλοτε με μια κόκκινη κλωστή παραμυθιού, άλλοτε μ’ ένα τετράφυλλο τριφύλλι και μια μαργαρίτα που λέει πάντα «σ’ αγαπώ» και άλλοτε με ένα αόρατο πράσινο καγκουρό.

Να ξέρεις ότι στα παραμύθια, όλα είναι δυνατά, ελπίδα πάντα υπάρχει.

Σας αφήνω λοιπόν, να προλάβω το καράβι και να μην ξεχάσω να πάρω από μια
μια κρυστάλλινη θαλασσινή σπηλιά στο Νησί των Πυροτεχνημάτων ζαχαρωμένα κερασάκια και αναψυκτικά από αφρό ρουφήχτρας.

Με εκτίμηση

Π.

4 comments:

  1. μαρέσει όπως γράφεις έχεις πολύ φαντασία!!:)

    ReplyDelete
  2. Σ' ευχαριστώ πολυ. Λεω συχνά στους γύρω μου ότι μου αρέσει να παλιμπαιδίζω και λαμβάνω όχι και τόσο κολακευτικά σχόλια. Αλλά δεν πτοούμαι αν και συνεχώς τρώω τα μούτρα μου.... Το κείμενο εμπνευσμένο από τον κ. Ευγένιο Τριβιζά.

    Λονδίνο λοιπόν... Σπουδές? Τι κάνει η πόλη που λατρεύω? Ήμουν 3 χρόνια στο Λονδίνο.

    ReplyDelete
  3. σπουδές ναι! λογοτεχνία και κινηματογράφος :) εσύ τι κάνεις στο πορτσμουθ;

    ReplyDelete
  4. Endiaferon....

    Ki egw mia apo ta idia..metaptuxiako sta oikonomika...

    Kalh sunexeia kai sunexise me wraies afhghseis kai sxolia :-)

    ReplyDelete