Μη ξαναχάσεις αυτά τα πρωινά.

Τα πρωινά με ήλιο είναι πάντα τα ομορφότερα.Τα παράθυρα ανοιχτά-ακόμη κι αν έχει κρύο-και το σπίτι να μοσχοβολάει γαλλικό καφέ. Μικρά θραύσματα ευτυχίας ενώνονται κάτι τέτοια πρωινά. Μπορείς να κοιτάς από το παράθυρο με τις ώρες-ακόμη κι αν δε βλέπεις πουθενά.

Βλέπεις τις ελπίδες σου και τα όνειρα ˙ και είναι η ωραιότερη θέα που χες ποτέ.

Ο κόσμος σου φωνάζει. Καλημέρα. Ο κόσμος χαμογελάει. Χαμογελάς και εσύ. Πρώτη φορά θα παρατηρήσεις τη φύση. Κυανό και πράσινο και καστανοκόκκινο και ροδακινί-κι εσύ που νόμιζες πως η ζωή είναι σκίτσο με κάρβουνο. Φοράς τα γυαλιά στο κεφάλι. Βαθιά ανάσα. Ο κόσμος σου ανήκει σήμερα.

Ο κόσμος σου, έστω.

Η μουσική σου φτιάχνει το κέφι. Μόνο χαρούμενος σήμερα. Μόνο αισιόδοξος.

Σε αναγκάζει να σιγοτραγουδήσεις στην αρχή, και μετά πιο δυνατά, και πιο δυνατά, και πιο δυνατά. Στο τέρμα. Κάπου εκεί κλείνεις τα μάτια και συνεχίζεις το χορό σου. Πάντα τραγουδάς δυνατά το ρεφρέν. Replay. Ξανά. Ξανά.

Ξανά.

Μέχρι να λαχανιάσεις. Και να ξαπλώσεις στο χαλί κοιτώντας το ταβάνι και αφήνοντας το μυαλό να χορέψει στην επόμενη στροφή.

Και να παίζεις θεατρικά με εσένα για παρτενέρ στους διαλόγους. Και με εσένα πρωταγωνιστή στους μονολόγους.

Τέτοια πρωινά συνειδητοποιείς πως έχουν δίκιο τα βιβλία, και τα τραγούδια, και οι σοφοί, και οι τρελοί. Ευτυχία είναι οι στιγμές.

Οι στιγμές που χαμογελάς για λόγους που δεν είχες φανταστεί.

Ή για λόγους που δεν υπάρχουν.

Τα πρωινά με καφέ και κρουασάν στη λιακάδα.

Τα πρωινά με φίλους και γέλια.επ’ άπειρον.

Τα πρωινά με χουζούρεμα στο κρεβάτι και τον ήλιο να κρυφοκοιτά.

Τα πρωινά με μια αγκαλιά.

Τα πρωινά με βόλτες στο πάρκο.

Τα πρωινά με αιφνίδια φωτογραφικά κλικ.

Τα πρωινά που είσαι ευτυχισμένος. Μη ξαναχάσεις αυτά τα πρωινά.