Η αγαπη είναι η Λεωφόρος πανω στην οποία τρεχουν οι Αδυναμίες μας....

Ο έρωτας δεν θέλει χρόνο...ο έρωτας θέλει ταχύτητα...

Χρόνο θέλει αυτός ο μύθος της αγάπης, γιατί πρόκειται περι μύθου.

Η αγάπη δηλαδή είναι,πως να το πω τι είναι η αγάπη...

Η αγάπη είναι ένα θύμα του σωματέμπορα εγωισμού μας..."

Η απόφαση δική σου

Ένας καινούργιος φίλος σηματοδοτεί καινούργιες εμπειρίες. Είμαι από το άτομα που πιστεύουν ότι η διαφορετικότητα του άλλου είναι ακριβώς αυτό το στοιχείο που κάνει τη σχέση ανάμεσά μας ακόμη πιο ξεχωριστή. Τα άτομα που δεν δέχονται την διαφορετικότητα, είναι τα άτομα που δεν τα έχουν βρει με τον εαυτό τους. Πίστεψέ με και μην γυρνάς ποτέ σε άτομα που δε δέχτηκαν κάτι από τον εαυτό σου. Οι φίλοι βρίσκονται στη ζωή μας για να μας δέχονται με τα καλά και τα άσχημά μας, με τα στοιχεία που εμείς επιλέγουμε να έχουμε σε σημείο βέβαια που να μην επιδρούν αρνητικά στις ζωές των άλλων. Όπως το τριαντάφυλλο ήταν μοναδικό για τον μικρό πρίγκιπα, έτσι και κάθε φίλος, είναι μοναδικός για έναν άνθρωπο και ξέρει να τον ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους ανθρώπους από τα διαφορετικά "αγκάθια" που έχει πάνω του.

Φευγιό....

Όλα αυτά που με στόλισες τα φόρτωσα σε άλλη ( όποια βρήκα).

Δεν κρατάω υπέρβαρα. Εγώ πετάω με μια βαλίτσα έτοιμη από πάντα.

Για οικονομία χώρου κράτησα μόνο τα γεγονότα, τις τελείες και τα αποσιωπητικά.

Οι λέξεις πάντα ξεχειλίζουν γι’αυτό τις άφησα να τρέξουν. ( γύρισαν ; )

Σε όλους να λέω αυτό που μπορούν να αντέξουν. Και ποιος είμαι εγώ να κρίνω ;

Αυτό δεν μπορώ να το αντέξω .

Θρυμματίζω την υπακοή μου να δω τι θα μου μείνει.

Τσαλαβουτάω στις λακκούβες των περσινών μου βημάτων.

Και ενώ δεν έχω στεγνώσει ακόμα, βρέχομαι .

Ξανά.

Βαρέθηκα να τσιμπολογάω τα μισοφαγωμένα λόγια σου.

Να γλείφω κόκαλα χωρίς κρέας.

Εγώ πεινάω.

Κάποιοι για να υπάρξουν πρέπει να μαζευτούν πολλοί , ενώ φτάνει ένας άλλος για να σε κάνει να υπάρξεις.

Ψηλαφίζω το σώμα μου να δω γιατί δεν σου κάνω. ( ίσως αποσύρονται τα ελαττωματικά μοντέλα).

Βρίσκω φλέβες απωθήσεων και απολήξεις ονείρων.

Βρίσκω απαγορευμένες περιοχές και ανοιχτά μέτωπα πολέμου. Χωρίς μάχες. Οι αντίπαλες πλευρές διαιρέθηκαν τόσο που δεν έχουν εχθρούς… ούτε φίλους… ούτε πλευρές

Βρίσκω αυτά που δεν θέλω να δω : λαίμαργα σημάδια εκ γενετής και αντιφάσεις.

Γενναία για να δέχομαι πόσο δειλός είμαι.

Περήφανος για να ξεχνάω πόσο ταπεινώνομαι.

Με βρίσκω πάντα ίδιο, να ανατριχιάζω με ένα άγγιγμα.

Ωραία κάποιες αξίες δεν πεθαίνουν.

Στην άλλη άκρη του κόσμου ταξιδεύω στο χρόνο , μεγαλώνω τις μέρες αλλάζοντας τις συμβάσεις και τις ώρες μου.

Κυνηγάω τη φορά της γης , για να με κυνηγήσει μετά αυτή.

Θέλω να επιστρέψω στα ίδια γιατί δεν θα είναι ίδια πια.

Ο πανικός συνηθίζεται. Η λύπηση όχι.

Άμα παλέψεις δεν σε λυπούνται.

Ούτε εσύ λυπάσαι. Εσύ παλεύεις.

Πέφτω.

Ξυπνάω ιδρωμένος.

Για να σε δω πνιγμένη στο μανιασμένο ναρκισσισμό σου

Πάνω στη ματωμένη σημαία όσων πίστευα

Τρίβομαι

Τρίβομαι πάνω σου

-κι ας είσαι πνιγμένη

Τρίβομαι

Κι ακούω στο σκοτάδι την αναπνοή μου να μετράει στιγμές.

Θέλω να τελειώσω πάνω σε έναν τελειωμένο.

Δύο τέλη (πληρωμένα με τη ζωή τους)

Συνεπάγονται

Μία αρχή

Όλα αρχίζουν με μια ερώτηση.

Και η αγαπημένη μου : Τι εννοείς ;

Λες και δεν κατάλαβες.

Όταν ο Ειρηνικός δεν σε ειρηνεύει , του αλλάζεις όνομα ή αλλάζεις ωκεανό ;

Τα Χαμόγελα που σβήνουν

Στο τελευταίο ραφάκι, σε ένα μικρό ξύλινο κουτί, έκρυψα κάποτε τα τελευταία χαμόγελα μιάς ζωής.

Εκεί με τις άλλες συμφορές της Πανδώρας.

Θυμάμαι ακόμα τις μέρες που τα μάζευα ετοιμοθάνατα απ τους δρόμους.

Τα έπλυνα με σκοτάδι . Οι αναπνοές τους σπαρταρούσαν στα χέρια μου.

Το σκοτάδι καταργεί τα χαμόγελα. Δεν το ήξερα τότε.

Τα άφησα να σαπίζουν στην καταστροφή που τους προκάλεσα.

Έπαιζα κάθε μέρα με τα χαμόγελα, μέχρι που ξέχασαν να γελάνε.

Άδικα με κατηγορείς για λέξεις που δεν γνωρίζω.

Εκείνοι φταίνε.

Τα θηρία των μικρών σκοταδιών δεν βλέπουν τα γυάλινα χαμόγελα και τα σπάνε.

Μην μιλάς, δεν θα ακούω τις φωνές σου. Δεν είναι τέτοια η εποχή να θες να χλευάζεις τα τυφλά τους μάτια. Τη ζήσαμε μία κόλαση, δεν χρειαζόμαστε μια ακόμη.

Δεν περνάν οι μήνες όταν οι μέρες ερωτεύονται την ευτυχία.

Άδικα ψάχνεις, δεν είναι πουθενά. Ξεκουράσου.

Ξέρεις, τα χαμόγελα όταν βγαίνουν έξω με υπνωτίζουν. Δεν τις ελεγχεις τις προθέσεις τους. Δεν ελέγχεις τις προθέσεις σου.

Σταμάτα να υποφέρεις. Τα βασανιστήριά σου δεν είναι για τα δόντια τους.

Βρες αλλού την κακία που ψάχνεις, εγώ δεν δίνω τίποτα

Στο είχα πει,

Σε εκείνες τις αποδράσεις, ψηλαφίζουν στα κρυφά τη ζωή μου για να πάρουν μαζί τους ο,τι ίχνος ευτυχίας τους διέφυγε τόσα χρόνια. Δικές μας όλες οι συμφορές.

Μου το είχες πει,

Μη μοιρολογείς τη δυστυχία, είναι μεγάλο αγαθό για να την έχεις ολόκληρη και αληθινή

Ακόμα δεν έμαθα.

Το βλέπω,

Όλα τρέχουν στις στιγμές όταν ντύνεις τα μάτια σου με υποσχέσεις και υποθέσεις.

Και οι νύχτες στέκονται πάντα εκεί να παραμιλούν για τις λογικές που περνούσαν απο μπροστά τους και ποτέ δεν σταμάτησαν.

Ένα γειά κι ένα αντίο είναι οι λογικές, δεν του κλέβεις παραπάνω λέξεις.

Σε βλέπω,

Κι ότι έπλασες στο μυαλουδάκι σου για ετοιμόρροπους κόσμους όλα παραμυθάκια ήταν.

Ένας είναι ο κόσμος και υπάρχει στ’ αλήθεια. Ούτε δικός μου, ούτε δικός σου.

Θα υπάρχει, μην τον καταριέσαι,

όλα θα υπάρχουν και τίποτα δεν θα ζει πάνω απο την αξιοπρέπεια της ήττας.

Στο είπα ξανά, δεν φταίω εγω που σε ξέχασαν πίσω. Τρέξε να τους προλάβεις αν θέλεις.

Πριν κλείσει το κουτί.

Πριν μεγαλώσεις μικρό χαμόγελο.

Belive in magic?

And above all, watch with glittering eyes the whole world around you because the greatest secrets are always hidden in the most unlikely places. Those who don’t believe in magic will never find it. – Roald Dahl

http://www.youtube.com/watch?v=LPN7J369RNI&feature=related

Ταπεινά συγγνώμη για την απουσία μου....

Γειά και χαρά σε όλους.

Αφορμή αυτού του μηνύματος ήταν ο παπαγάλος μου η Σύνθια που μου είπε ότι καλοί μου φίλοι ρωτούσαν για εμένα.

Λοιπόν φίλοι μου. Όπως ήδη θα γνωρίζεις βρίσκομαι το τελευταίο διάστημα στο δάσος με τα ερωτευμένα τρυποκάρυδα.

Πήρα αυτή μου την απόφαση διότι τον τελευταίο καιρό δεν αισθανόμουν και πολύ καλά.

Με βασάνιζαν διάφοροι εφιάλτες όπως θα ξέρεις, όπως, κλέφτες φλουριών βασιλόπιτας, μητριές που δηλητηριάζουν Χιονάτες και πειρατές που το αγαπημένο τους φαγητό είναι τηγανητές ουρές γοργόνας.

Έχω λοιπόν να σου πω ότι εδώ βρήκα την γαλήνη και την ηρεμία που έψαχνα.

Έχω παρέα όλους τους καλούς μου φίλους, όπως τον παπαγάλο του τη Σύνθια, τον άσπρο ελέφαντα τον Πουκιπόν, τον Οράτιο το αόρατο πράσινο καγκουρό, τον Πελέ τον ταχυδρομικό πελεκάνο, τον Παντελή τον απότομο ιπποπόταμο και τη Λιλή την παρδαλή λεοπάρδαλη. Αλλά και πολλούς άλλους ακόμα.

Ξέρεις απέκτησα και δύο κατοικίδια, μια πασχαλίτσα που κάνει βόλτες στην οθόνη του υπολογιστή μου καθώς και μια αλεπού που τις αρέσει να την βγάζω φωτογραφίες όταν κάνει μονόζυγο και κωλοτούμπες.

Έδω τα ονειρά μου είναι αγνά, γλυκά και γεμάτα αθωώτητα.

Η πιο γλυκία μου ανάμνηση είναι είναι ένα όνειρο που είχα δεί. Κοιμόμουν κάτω από μια βερυκοκία και είδα ότι ήμουν χρυσόχαρτο τυλιγμένο γύρω από ένα σοκολατάκι.

Κάθε μέρα ξυπνάω πρωί πρώι και πηγαίνω σ' ενα σχολείο πειρατών που μαθαίνουμε ανάγνωση από πειρατικούς χάρτες και για αρηθμιτική μετράμε ρουμπίνια.

Σου ζητώ συγγνώμη μα πρέπει να φύγω.

Πρόκειτε να ταξιδέψω στο αμπάρι ενος πειρατικού καραβιού που ταξιδεύει στη Θάλασσα των Κοραλλιών με αρλεκίνους και μετανιωμένους πειρατές.

Εύχομαι ότι το καλύτερο σε όλους σας.

Να ξέρετε ότι η ευτυχία είναι μικρές απλές στιγμές στην ζωή του καθένος.

Μπορεί να γίνεις ευτυχισμένος άλλοτε με ένα πεφταστέρι και μια αποκριάτικη κορδέλα, άλλοτε με μια κόκκινη κλωστή παραμυθιού, άλλοτε μ’ ένα τετράφυλλο τριφύλλι και μια μαργαρίτα που λέει πάντα «σ’ αγαπώ» και άλλοτε με ένα αόρατο πράσινο καγκουρό.

Να ξέρεις ότι στα παραμύθια, όλα είναι δυνατά, ελπίδα πάντα υπάρχει.

Σας αφήνω λοιπόν, να προλάβω το καράβι και να μην ξεχάσω να πάρω από μια
μια κρυστάλλινη θαλασσινή σπηλιά στο Νησί των Πυροτεχνημάτων ζαχαρωμένα κερασάκια και αναψυκτικά από αφρό ρουφήχτρας.

Με εκτίμηση

Π.